خوشا در آینه بودن

توجه: باز شدن در یک پنجره جدید. PDFچاپنامه الکترونیک

محو شدی

مثل سایه، مثل آب

در چشم آفتاب.

مثل خانه که از پای بست ویران بود.

مثل چشمه که در سراب می جوشید

و چون به چشمه رسیدم

جهان

تمام

بی جان بود.

[]

چه حاصل از همه عمر

وقتی امید

عیشِ مختصر است و عشق

همیشه محتضر است؟

[]

اگر که آینه نباشد،

دلت همیشه کاسه ی دریوزگی ست

که عابران

در آن

اضافیِ انبانِ خویش می ریزند.

اگر که آینه نباشد

که بنگری به حلقه ی داری

که دیگران به گردنت آویزند.

اگر که آینه نباشد....!

---------------------------------

واشینگتن، ۱۱ اردیبهشت ۹۴